Si mediat izraelite po normalizojnë grabitjen koloniale të tokës në Siri!

Nga Wesam Sharaf

Që nga pushtimi i Lartësive të Golanit nga Izraeli në vitin 1967, kjo zonë është parë si një bastion strategjik i madh.

Golan konsiderohej jetik për sigurinë e Izraelit, zhvillimin e burimeve dhe furnizimin me ujë, duke shërbyer gjithashtu si një kartë e rëndësishme negociuese për bisedimet e ardhshme të paqes me Sirinë.

Në vitet që pasuan, Izraeli luhatej mes negociatave të paqes dhe gatishmërisë për t’u tërhequr nga Golan. Disa kryeministra izraelitë ranë dakord për një plan tërheqjeje në këmbim të paqes dhe normalizimit të marrëdhënieve diplomatike.

Por pushtimi vazhdon edhe sot, dhe që nga rënia e regjimit të Assadit, Izraeli ka kapur edhe më shumë territor.

Një nga çmimet kryesore ka qenë gjithmonë mali Hermon. Në dhjetor, Izraeli pushtoi majën më të lartë të Sirisë, e cila ngrihet mbi 2,800 metra mbi nivelin e detit.

Shumë media izraelite kanë diskutuar terminologjinë që duhet përdorur për këtë “fitore” të re, duke treguar qartë synimin për aneksim. Disa e quajtën atë fillimisht “Hermoni sirian”, përpara se të kuptonin “gabimin”.

Teksa u ndërgjegjësuan se gjuha e përdorur duhet të shërbejë synimeve koloniale të Izraelit, u shfaqën propozime të reja, si “Kurora e Hermonit”, duke iu referuar një poezie të shkruar një shekull më parë nga lideri sionist Zeev Jabotinsky, apo edhe “Zion”.

Qëllimi ishte i qartë: të shkëputej Mali Hermon nga identiteti i tij sirian dhe të konfirmohej pushtimi sionist i këtij mali strategjik.

Kolonializëm dhe ekspansionizëm

Nuk janë vetëm mediat që po përdorin këtë gjuhë. Agjencitë turistike po shesin bileta për ngjitje në “majën më të lartë të Izraelit”, me një shënim në kllapa: “dikur Hermoni sirian”.

Kolonializmi dhe ekspansionizmi janë politikat kryesore të qeverisë aktuale izraelite. Çdo copë toke e pushtuar nga ushtria izraelite festohet nga mediat dhe qeveria, pa marrë parasysh vendet fqinje dhe popujt e tyre, dhe duke mohuar plotësisht pasojat e mundshme.

Izraeli as nuk është përpjekur të justifikojë pushtimin e territoreve të reja siriane. Pretendimet për vetëmbrojtje nuk kanë vlerë, pasi Izraeli nuk është përballur me sulme nga kjo zonë për dekada. Ndërsa Tel Avivi ka argumentuar në mënyrë të paqartë se pushtimi është një mekanizëm “parandalues” mbrojtjeje, e vërteta është se ka provokuar hapur Sirinë duke grabitur ilegalisht më shumë tokë.

Muajin e kaluar, kryeministri Benjamin Netanyahu deklaroi se Izraeli nuk do të lejonte asnjë aktivitet të ushtrisë së re siriane në jug të Damaskut, duke premtuar se ushtria e tij do të qëndronte aty për një kohë të pacaktuar. Disa javë më herët, ministri i Mbrojtjes, Israel Katz, tha se ushtria izraelite do të qëndronte në malin Hermon për një periudhë të pacaktuar për të “garantuar sigurinë”.

Këto deklarata tregojnë një synim të qartë për të pushtuar dhe më pas aneksuar pjesë të jugut të Sirisë, veçanërisht malin Hermon.

Megjithëse qeveria e re siriane nuk ka reaguar zyrtarisht, shumë liderë rajonalë kanë kërkuar që Izraeli të tërhiqet dhe të respektojë marrëveshjen e armëpushimit të vitit 1974.

Veprimet e Izraelit – një pushtim i njëanshëm dhe i përhershëm i një vendi tjetër – janë të paligjshme sipas ligjit ndërkombëtar. Ky pushtim i ri nuk është rezultat i një konflikti të freskët të armatosur, por i një mentaliteti kolonial dhe ekspansionist të një qeverie ekstremiste.

Ndërsa Siria e re është ende duke u rimëkëmbur pas periudhës së Assadit dhe është treguar e kujdesshme në përballjen me Izraelin, grabitjet e reja të tokës nga ky i fundit janë një taktikë e paligjshme presioni. Komuniteti ndërkombëtar duhet t’i refuzojë gjerësisht këto veprime.

Stabiliteti i rajonit varet nga stabiliteti i “Sirisë së re”. Bota duhet të mbështesë çdo përpjekje për paqe dhe të refuzojë çdo formë të ndërhyrjes së huaj. /middleeasteye.net/