Nëna nga Srebrenica 30 vjet kërkon djalin e saj të vetëm

Nëna Beguna Salihoviq ka 30 vjet që kërkon eshtrat e djalit të saj Xhemailit, i cili u vra në gjenocidin e Srebrenicës. Ai ishte 21-vjeç në kohën e vdekjes së tij.

“Ata nuk gjetën kurrë asnjë kockë të djalit tim. Deri tani nuk ka asgjë. Nëse do të isha më afër Tuzllës, do të shkoja çdo javë për të pyetur. Sa nëna dhe baballarë kanë vdekur pa qenë në gjendje t’i varrosin fëmijët e tyre. Kjo është ajo nga e cila kam frikë”, thotë nëna Beguna për Anadolu mes lotësh ndërsa ulet në oborrin e shtëpisë ku u kthye në vitin 1999, në fshatin Biljaç, në komunën e Bratunacit, në Bosnjën lindore.

Ajo u kthye, siç thotë vetë, sepse pret fëmijën e saj.

“Sikur ta gjenin, le të vdisja menjëherë nesër. Çfarë jete është kjo? Tre vëllezërit e mi u vranë, kushërinj, djem kunatash, dy, tre kunata. Por, fëmija im është më i vështiri për mua. Edhe për burrin kam vuajtur, por fëmija është fëmijë. Gjithçka është e vështirë. Vetëm të gjenden eshtrat, që të shkoj ta lexoj Fatihan, që të di se ai është atje midis vëllezërve dhe shokëve të tij”, thotë Beguna.

– Shtëpia dhe fotografia e vetme e Xhemailit

Dhëndri u plagos, por pas pesë ose gjashtë ditësh ai erdhi në Tuzëll, vetëm, pa Xhemailin.

“Erdhën të na merrnin gjakun, por nuk ishte aty. Pyetën se si ishte veshur, çfarë kishte veshur. Dhe, kështu, është vërtet e vështirë… Por, nuk mund me forcë të vdesësh. Shpresoj ta gjej”, thotë nëna Beguna, e cila tani jeton vetëm.

“U ktheva sepse e dua shtëpinë time, linda fëmijët e mi këtu. Po i pres sikur të gjithë do të vijnë nesër. Më pëlqen kur është Bajrami, Viti i Ri, oborri mban erën e hallvës, bakllavasë…”, shtoi ajo.

Në shtëpi mban foton e vetme, të djalit të saj Xhemailit.

“Më pëlqen të jem këtu dhe të pres që ata ta gjejnë djalin tim. Kjo është arsyeja pse erdha këtu”, thotë nëna nga Srebrenica për Anadolu, Beguna Salihoviq.