Fëmija palestinez shkon për të marrë bukë, por vritet nga Izraeli

Në Gaza, fëmijëria është një ëndërr e shkurtër dhe e hidhur.

Nëntë vjeçarja Zeina Al-Ghoul ishte një nga ata fëmijë, të dërguar për të marrë bukë nga një qendër racioni në kampin e refugjatëve al-Shati. Supozohej të ishte një detyrë e shpejtë dhe e zakonshme. Por ndërsa ajo qëndroi në radhë më 27 tetor me babain e saj në një shkollë të drejtuar nga OKB-ja, një sulm ajror izraelit goditi vendin. Zeina u vra menjëherë.

Babai i saj mbijetoi, por mbetet në gjendje kritike, ndërsa në mesin e tetë palestinezëve të vrarë në kamp atë ditë janë edhe tre gazetarë.

“Ndihem shumë i sëmurë – fëmijë të vrarë para meje nga raketat izraelite”, thotë Yousri Al-Ghoul, kushëriri i Zeinës dhe një poet palestinez. Ai flet për Zeinën me pikëllim dhe qartësi të tmerrshme, sikur fjalët e tij të jenë mjetet e vetme që kanë mbetur për të përpunuar shkatërrimin e pamëshirshëm.

Zeina, si shumë të tjera, kishte kërkuar strehë në atë shkollë, duke u kapur pas çdo strehe që kishte mbetur në një qytet të rrethuar nga bomba. Rrugët që dikur ishin të gjalla me familje, tani janë dëshmitarë fantazmë të jetëve të ndërprera.

“Një fëmijë në Gaza nuk është më fëmijë”, thotë Sara për TRT World, me fjalët e saj që mbajnë peshën e përvojës. Ajo është detyruar nga shtëpia e saj katër herë tani, së fundmi duke ikur nga Gaza veriore në jug. Esencialet e jetës këtu janë të pakta – ushqimi, uji, siguria – secila e racionalizuar fort dhe e mbajtur në mënyrë të dobët.

“Ushqimi që ata ofrojnë është kaq i kufizuar,” shpjegon ajo. “Kur mbani një pjatë, ata ju japin vetëm aq sa për të përmbushur nevojat tuaja. Çdo anëtar i familjes duhet të shkojë dhe të marrë ushqimin e tij.” Familjet janë përshtatur, duke dërguar fëmijët për të mbledhur ushqim dhe ujë nga depot e ndihmave, aritmetika e ashpër e mbijetesës duke i lënë nënat në strehimore të improvizuara.

Fëmijëria këtu është një ide që po zhduket, e zhveshur nga nevojat e luftës. “Nuk ka arsim, asnjë mjekësi, asnjë kujdes shëndetësor, nuk ka furnizim të qëndrueshëm me ushqim,” thotë Sara, duke renditur mbështetësit që mungojnë sikur të recitonte një litani. “Ata madje po punojnë për të fituar para – 50% e fëmijëve po punojnë tani.”

Ajo përshkruan djem të rinj, mezi në gjendje të kontrollojnë kuajt dhe gomarët që kalërojnë nëpër rrugë, duke kërkuar jetesën me detyra shumë të rënda për duar të vogla.

“Për komunitetin ndërkombëtar: heshtja juaj është bashkëfajësi,” thotë Yousri, fjalët e tij drejtuar botës më të gjerë, një lutje dhe një dënim menjëherë.

Sulmi i ushtrisë izraelite për të shtyrë palestinezët nga Gaza veriore është i pamëshirshëm. Shkollat ​​e destinuara për të strehuar refugjatët bastisen dhe njerëzit brenda tyre dëbohen përsëri.

“Unë u zhvendosa nga al-Shati në Jabalia, duke lëvizur brenda veriut,” shpjegon Yousri, “vetëm që Izraeli të fillonte rrethimin e tij në al-Shati, ku qëndroi familja ime.”

Kundër valës së shkatërrimit, ai shpreh sfidë. “U ktheva për të inkurajuar të tjerët të qëndrojnë. Planet e Izraelit do të dështojnë dhe ne do të arrijmë lirinë tonë.”

Megjithatë, tani për tani, fëmijët e Gazës jetojnë një ekzistencë të brishtë. Fëmijëria këtu i është humbur mbijetesës dhe mbijetesa, në Gaza, kërkon gjithçka.

Rajoni ka nevojë për ndihma

Kushtet në veri të Gazës nuk janë asgjë më pak se katastrofike. Sulmet ajrore, sulmet tokësore dhe bllokada i kanë lënë njerëzit me pak për të mbijetuar, pasi korridoret humanitare mbeten të mbyllura. Asnjë ushqim nuk ka ardhur që nga fillimi i tetorit.

Më 26 tetor, forcat izraelite bastisën Spitalin Kamal Adwan, duke bllokuar pacientët dhe stafin mjekësor pa ushqim dhe ujë.

Joyce Msuya, shefi i ndihmës humanitare i OKB-së, ka përshkruar gjendjen e rëndë të Gazës së pushtuar, duke deklaruar se “spitalet janë goditur dhe punonjësit e shëndetësisë janë ndaluar”.

Organizata Botërore e Shëndetësisë paralajmëron për një krizë shëndetësore “katastrofike”, me spitalet të mbingarkuara nga bombardimet dhe mbipopullimi. Pa furnizime thelbësore, vdekjet e parandalueshme rriten dhe kushtet shëndetësore përkeqësohen.

Bllokada ka pezulluar gjithashtu nismat kritike të shëndetit publik, të tilla si një fushatë vaksinimi ndaj poliomielitit, duke rritur frikën e shpërthimeve të sëmundjeve.

Sekretari i Përgjithshëm i OKB-së, Antonio Guterres, shprehu tmerrin për “nivelet shkatërruese të vdekjes dhe shkatërrimit” që synojnë objektet e kujdesit shëndetësor dhe civilët.

Fushata e zhvendosjes

Yousri beson se dhuna në Gazën veriore është pjesë e një përpjekjeje të qëllimshme izraelite për të detyruar palestinezët të largohen nga toka e tyre.

Në shtator, ish-gjenerali izraelit Giora Eiland bëri thirrje për një strategji “të urisë” për të zhvendosur popullsinë e Gazës veriore.

Ndonëse jozyrtare, ndikimi i masave të tilla është gjithnjë e më i dukshëm. Pikat izraelite kufizojnë lëvizjen, duke i penguar njerëzit të gjejnë siguri. Edhe ata që përpiqen të ikin rrezikojnë të vdesin rrugës.

Për shumë palestinezë, largimi nuk është një opsion; kanë frikë se nuk do të kthehen kurrë nëse e bëjnë këtë. Yousri dhe të tjerët mbeten të vendosur të qëndrojnë, t’i rezistojnë zhvendosjes së detyruar, edhe pse kushtet bëhen gjithnjë e më të rrezikshme.

Njerëzit e Gazës durojnë nën rrethim, jetët e tyre u reduktuan në mbijetesë mes sulmeve të pamëshirshme. Yousri i bën thirrje botës të veprojë.

“Është koha për të vepruar, për të mbështetur, për të kërkuar fundin e vrasjes,” përfundon ai. /TRT World/